பஞ்சாப் நேஷனல் வங்கியில் நடந்த மோசடியால் ஏற்பட்டுள்ள இழப்பு குறித்த தகவல்கள், நம் சின்னத்திரை நெடும் தொடர்களுடன் போட்டியிடும் அளவுக்கு நீளும் போல! தொடக்கத்தில் 11,000 கோடி ரூபாய் என்றார்கள். பின்னர் அது 12,000 என்ற வரம்பைத் தாண்டியது. அடுத்து வந்த இழப்பு குறித்த தகவல் 13,000 கோடியைத் தொட வைத்து உள்ளது. ‘நிதி இழப்பு’, இப்படி வளர்ந்து கொண்டே போவது கவலை அளித்தாலும், தற்போதைய சிக்கல் இது மட்டும் அல்ல! இந்த இழப்பைக் காரணம் காட்டி, இந்திய வங்கித் துறையின் எதிர்காலம் குறித்து வரையப்படும் கற்பனை ஓவியம்தான் அதிர வைக்கிறது.

பிஎன்பி தந்த அதிர்ச்சி போதாது என, அதன் பின்னால் வரிசைக்கட்டி நின்ற வேறு சில வங்கி மோசடிகளும் வலு சேர்க்க, “பொதுத்துறை வங்கிகளை, தனியார் மயமாக்கி விடலாம்” என, ஆரம்பத்தில் தயங்கி, தயங்கி வெளியான குரல்கள், பின்னர் ஆணித்தரமான கட்டுரைகளாகவே வெளியாகத் தொடங்கிவிட்டன.

பொதுத் துறையில்…. அரசின் நேரடி கட்டுப்பாட்டில் இருப்பதால்தான் வங்கிகளில் இது போன்ற மோசடிகள் நடக்கின்றன. அரசின் முழு கண்காணிப்பில் இருந்து இவற்றை விடுவித்துவிட்டால்…. இது போன்ற தவறுகள் நடப்பது சாத்தியம் இல்லை; நடந்தாலும், இந்த அளவிற்கு இருக்காது என்கிறார்கள். தங்கள் கருத்துக்கு ஆதரவாக, வரிசையாக பல காரணங்களை முன்வைக்கிறார்கள்.

சென்னை மேலாண்மைக் கழகத்தின் நிகழ்ச்சி ஒன்றில் கலந்து கொண்ட மத்திய அரசின் தலைமை பொருளாதார ஆலோசகர் அர்விந்த் சுப்ரமணியம் சொல்வது இதுதான், “பொதுத்துறை வங்கிகளின் முதல் சிக்கல், வங்கி வேலைக்கு ஆட்களைத் தேர்வு செய்வதில் தொடங்குகிறது. அரசுத் துறையின் சமூகப் பொறுப்பு காரணங்களுக்காக ஆள் சேர்ப்பில் தொடங்கும் இது, பின்னர் அவர்களை நிர்வகிப்பது வரை நீள்கிறது என்கிறார். பலவற்றில், ஒரு வரம்புக்கு மேல் கட்டுப்பாடுகளை விதிக்க முடிவதில்லையாம். இரண்டாவது காரணம் என, அவர் ஆங்கில எழுத்தின் நான்கு ‘சி’க்களை குறிப்பிடுகிறார். Court, CBI, CVC, CAG… போன்றவை.

அதாவது நீதிமன்றம், சிபிஐ, மத்திய ஊழல் தடுப்பு ஆணையம் மற்றும் மத்திய தலைமை கணக்கு தணிக்கையாளர் போன்ற அமைப்புகளின் உத்தரவுகளுக்கு… கருத்துகளுக்கு… தலையீட்டுக்கு பயந்து வேலை செய்ய வேண்டிய கட்டாயத்தில் பொதுத்துறை வங்கிகள் உள்ளனவாம். அது வங்கிகளின் நிர்வாக வேகத்தைத் தடுக்கிறது என்கிறார். அதோடு, தனியார்மயம் இந்த சிக்கலைத் தீர்க்கும் என்கிறார். கடந்த மூன்றரை ஆண்டுகளாக, தனியார் துறைதான் நாட்டில் சொத்து உருவாக்கத்தில் பங்களித்து வருகிறது என கூறும் அவர், மூன்றாவது காரணமாகச் சொல்வது, வங்கித் துறையின் தற்போதைய நடப்புகளுடன் தொடர்புடைய 5 ஆங்கில எழுத்து ‘
R ‘களை! Recognition, Resolution, Recapitalization, Reforms, Regulation… அதாவது – முதலில் வாராக் கடன்களை அடையாளம் காண்பது…, பிறகு அவற்றின் தீர்வுக்கு வழி காண்பது…, வங்கிக்குத் தேவைப்படும் கூடுதல் மூலதனத்துக்கு ஏற்பாடு செய்வது…, தடம் மாறாமல் சீர்திருத்தங்களை அமலாக்குவது…, அதோடு தேவையான கட்டுப்பாடுகளை அமலாக்கி, அவற்றைக் கண்காணித்து வலுப்படுத்துவது.

இதில், கடைசி நடவடிக்கையில் ஏற்பட்ட தளர்வுதான் பஞ்சாப் நேஷனல் வங்கி மோசடிக்கு காரணம். ஆனாலும், அதற்கு முந்தைய நடவடிக்கையான சீர்திருத்தத்திலேயே வங்கிகளை தனியார் மயமாக்க வேண்டும் என்பதையும் அர்விந்த் சுப்ரமணியம் வலியுறுத்துகிறார். “இப்போது இல்லாமல், வேறு எப்போது…. இது இல்லாவிட்டால், வேறு என்ன?” என்ற இரு கேள்விகள்தான், வங்கி தனியார் மயத்துக்கு ஆதரவான அவரது மொத்த வாதத்தின் அடிநாதம்.

அர்விந்த் சுப்ரமணியம் மட்டுமல்ல; மற்ற பலர் முன்வைக்கும் கருத்துகளும் கிட்டத்தட்ட இதை ஒட்டியவைதான். இந்தியாவின் முன்னணி தொழில் குழுமங்களில் கோத்ரெஜ் குழுமத்தின் ஆதி கோத்ரெஜ், “பொதுத் துறையில் இத்தனை வங்கிகள் இந்தியாவுக்கு தேவையா?” என்ற கேள்வியை முன் வைக்கிறார். தனியார் வங்கிகளில் இத்தனை பெரிய மோசடிகள் நடந்ததாக தான் கேள்விப்பட்டதே இல்லை என்றும், வாஜ்பாய் பிரதமராக இருந்த காலத்தில் தொடங்கிய தனியார்மயம், அடுத்த நிலைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்றும், பொதுத்துறை நிறுவனங்களின் பங்குகளை விற்றால் மட்டும் போதாது; சிறப்பான செயல்பாட்டுக்கு, அவற்றை தனியார் வசம் ஒப்படைக்க வேண்டும் என்றும் அவர் கூறுகிறார். வேறு வார்த்தைகளில் சொல்வதானால், வங்கிகளில் அரசின் பங்கு மூலதனத்தை 49 சதவீதத்துக்கு அல்லது அதற்கும் கீழ் குறைத்துக் கொள்ளலாம் என்கிறார்.

பேங்க் ஆஃப் பரோடாவின் தற்போதைய தலைவர் ரவி வெங்கடேசன், தனது சொந்த கருத்தாகச் சொல்வது இதுதான். பொதுத்துறை வங்கி நிர்வாகிகள், அவர்களது வேலையை… கடமையைச் செய்வதை விட, அவர்களது எஜமானர்களான ‘அரசியல்வாதி(!)’களின்… அவர்களது நிழலாகச் செயல்படும் அதிகாரிகளின் ஆணைகளுக்கு காத்திருப்பதில் செலவிடும் நேரம்தான் அதிகம். தவறான பரிந்துரைகளின் பேரில்.. தவறான நபர்களுக்கு…. அவர்களது தகுதியை மீறி கடன் கொடுத்துவிட்டு, பின்னர் வாராக்கடன் பாக்கி என அலைய வேண்டிய நிலைக்கு பொதுத் துறை வங்கிகள் தள்ளப்படுவது நின்றாலே அவை பிழைத்து கொள்ளும்.

தனியார் துறை வங்கி நிர்வாகிகள், ஆட்சியில் உள்ள அரசியல்வாதிகளுக்கு இறங்கி வருவது அதிகமில்லை; அவசியமும் இல்லை. அதோடு, பொதுத்துறை வங்கியின் நிர்வாகக் குழுவில் இடம்பெறும் ஆட்கள், ஆட்சியில் உள்ள கட்சிக்கு இணக்கமானவர் களாகவே அமர்த்தப்படுவதால், அவர்கள் விரும்பியபடிதான் கடன் தொகை விநியோகம் நடக்கிறது என்று புலம்புபவர்கள் நிறையவே உண்டு. இது போன்ற நியமனங்கள் பொதுத்துறை வங்கிகளின் ஒவ்வொரு மட்டத்திலும் நடப்பதால்தான், பொதுமக்கள் பணத்தைக் காப்பாற்ற தனியார் மயம்தான் தீர்வு என நினைக்க வேண்டி இருக்கிறது. இந்த கருத்தை ஆமோதிக்கும் வங்கியாளர்கள் பலர்.

“இன்னும் எத்தனை காலத்துக்கு, இது போன்ற கொடுமைகளைப் பொறுத்துக் கொள்ளப் போகிறோம்” என்ற கதியில் கொதிக்கிறார் மூத்த பத்திரிகையாளரான சேகர் குப்தா. இந்திரா காந்தியைப் போன்ற துணிச்சல் மிக்க பிரதமர் என கருதப்படும் மோடிதான், இந்த விஷயத்தில் தனது உறுதியைக் காட்டி, பொதுத்துறை வங்கிகள் மோசடிகளிலும், கடன் சுமையிலும் முழ்கிவிடாமல் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பது சேகர் குப்தாவின் கோரிக்கை. இன்று ஏற்பட்டுள்ள தகவல் தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்களை சரியாகவும், வேகமாகவும் பயன்படுத்திக் கொண்டு முன்னேற, வங்கிகளை பொதுத் துறையில் வைத்து இருப்பது பயன்தராது. தனியார்மயம்தான், தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி வேகத்துக்கு ஈடுகொடுக்கும் என்கிறார் இன்ஃபோசிஸ் நிறுவனத்தின் நந்தன் நீல்கேணி.

இப்படியாக, தனியார்மயத்துக்கு சாதகமாக பல வாதங்கள் முன் வைக்கப்பட்டாலும், அவை அனைத்துக்கும் பதில் சொல்லத் தயாராக இருக்கிறார்கள், பொதுத்துறை வங்கிகளின் தனியார்மயத்துக்கு எதிரானவர்கள். இந்திய வங்கி ஊழியர் சங்கத்தைச் சேர்ந்த சி ஹெச் வெங்கடாசலம், “பஞ்சாப் நேஷனல் வங்கியில் மோசடி நடந்தது… பேங்க் ஆஃப் பரோடாவில் மோசடி நடந்தது என்றெல்லாம் சொல்வது இருக்கட்டும்… வேறு எந்த வங்கியில் நடக்கவில்லை என்பதை யாராவது சொல்லட்டும்.

ஐசிஐசிஐ வங்கியும், எஸ் பேங்கும், ஆக்சிஸ் வங்கியும், ஹெச்டிஎஃப்சி வங்கியும் பொதுத்துறை வங்கிகளா…? அந்த வங்கிகளிலும் இதுபோன்ற முறைகேடுகளும், மோசடிகளும் வெவ்வேறு அளவுகளில், வெவ்வேறு இடங்களில் நடக்கத்தான் செய்கின்றன. அவற்றைப் பற்றி, அந்த வங்கி நிர்வாகங்கள்… ஊழியர்கள்… மீடியாக்கள்… அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்து தகவல் வெளியிடுவது இல்லை. அவ்வளவுதான். ரிசர்வ் வங்கியிடம் புள்ளி விவரங்களை கேட்டு வாங்கி பாருங்கள், எல்லா வங்கிகளும் இதில் ஒரே மாதிரிதான் என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியும்!” என சவால் விடுகிறார்.

“பொதுத்துறை வங்கிகளுக்கு, பொதுமக்களின் பணத்தில் இருந்து தொடர்ந்து பல ஆயிரம் கோடிகளை மூலதனமாகக் கொட்டிக் கொடுக்க வேண்டி இருக்கிறதே…! அதைச் சரியாக பாதுகாக்காத… பராமரிக்காத… இந்த வங்கிகளுக்கு மீண்டும் வாரி… வாரி… பணத்தைக் கொடுப்பதை விட, தனியார் மயமாக்குவது சரியான நடவடிக்கைதானே?” என்று கேட்டால், சீறுகிறார்கள் பொதுத்துறை வங்கி ஊழியர்கள். “பொதுத்துறை வங்கியில் அரசு ஏற்கனவே செய்த… தற்போது செய்யும் முதலீட்டை, ஒரு தனிநபர் செய்யும் முதலீடு போல பார்க்கக் கூடாது.

அரசு, பல பொது நோக்கம் கொண்டது. அதையும் தாண்டி, வங்கியில் உள்ள மத்திய அரசின் பங்கு முதலீட்டின் மீது, ஒவ்வோர் ஆண்டும் டிவிடெண்டாக திருப்பித் தரப்படும் தொகையைக் கணக்கிட வேண்டாமா? அதைத் தாண்டி, வங்கியில் உள்ள பணத்தை பல்வேறு அரசுத் திட்டங்களுக்கு…. தொழில் திட்டங்களுக்கு…. கடனாகப் பெறுவதில், அதைப் பயன்படுத்துவதில் அரசுக்கு பயன் கிடைப்பதில்லையா…. அதற்கான விலை என்ன? ஒரு தனியார் முதலீடு போல பார்த்தாலும், எல்லா பங்கு முதலீடுகளும், எல்லா ஆண்டுகளிலும் எவ்வளவு லாபம் கிடைக்கிறது?…. தொடர்ந்து லாபம்தான் கிடைக்கிறதா…. இடையில் ஓராண்டு நஷ்டம்… அல்லது குறைந்த லாபம் போன்றவை நடப்பதில்லையா…. ஒருவேளை, அரசு தன்னிடம் உள்ள வங்கிகளை எல்லாம் தனியார்மயமாக்கிவிட்டால், அதன்பின் மக்களை எட்ட நினைக்கும் திட்டங்களுக்கு தனியார் வங்கிகள் எந்த அளவுக்கு ஒத்துழைப்பார்கள்…. அதற்கு எவ்வளவு செலவாகும்…. என்பதையும் பார்க்க வேண்டும்.

அதிலும், இந்தியா போன்ற பரந்து விரிந்த நாட்டில்…. சமூக ரீதியாகவும்….. பொருளாதார ரீதியாகவும்…. பெரும் ஏற்ற இறக்கங்கள் கொண்ட இந்தியாவில், பொதுத்துறை வங்கிகள் ஆற்றும் பணியின் நிஜமான வீச்சையும், தாக்கத்தையும் தெரியாதவர்கள்…. உணராதவர்கள் பேசுவதை அரசு அப்படியே ஏற்றுக் கொள்ள முடியுமா? என எதிர்கேள்வி கேட்கிறார்கள்.

மறுபுறம், மற்ற உலக நாடுகளில் நடப்பதை எல்லாம் பார்த்துவிட்டு, அதை இந்தியாவிலும் செயல்படுத்த நினைப்பவர்களுக்கு எனது கேள்வி இதுதான் என சீறுகிறார், வங்கி நடைமுறையும், வரலாறும் தெரிந்த மற்றொரு பொருளாதார வல்லுநர். தனியார் வங்கிகள் சிறப்பாக செயல்படுவதாக எந்த அடிப்படையில் சிலர் சொல்கிறார்கள் எனப் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. எல்லாவற்றுக்கும் இவர்கள் எட்டிப் பார்க்கும் அமெரிக்காவிலும், ஐரோப்பாவிலும் கூட… கடந்த கால அனுபவங்கள் சொல்வது என்ன…? பெரும் தோல்வி கண்ட லேமென் பிரதர்ஸ் அரசு வங்கியா என்ன….! அது எப்படி திவாலானது? Sub Prime Crisis என அமெரிக்காவில் தொடங்கியதில், ஒட்டு மொத்த உலகமே ஆடிப்போன நேரத்தில், முழ்கிப் போனவை எல்லாம் அரசு வங்கிகளா….? எனவே, தனியார் வங்கிகள் கட்டுப்பாட்டுடன் இருப்பார்கள் என்பதை எந்த அடிப்படையில் சொல்கிறார்கள் என்பதே விளங்கவில்லை. உள்நாட்டில் எடுத்துக் கொண்டாலும், புதிய தலைமுறையின் முதல் தனியார் வங்கி என, சான்றான வங்கியாக தொடக்கத்தில் எடுத்துக்காட்டப்பட்ட குளோபல் டிரஸ்ட் வங்கி திவால் ஆனது எப்படி? அது அரசு கட்டுப்பாட்டிலா இருந்தது?

ஆக, ஒரு வங்கியின் தோல்வி என்பது, அதை நிர்வகிக்கும் தனிநபர்களை… அவர்களது செயல்பாடுகளைப் பொறுத்ததுதான். ஏற்றுக் கொண்டுள்ள கட்டுப்பாடுகளை தீவிரமாகக் கடைபிடிக்க ஏற்பாடு செய்தாலே… அவை கடைபிடிக்கப்படுகிறதா என்பதைக் கண்காணித்தாலே… வங்கிகள் சிக்கலுக்கு உள்ளாவதைத் தடுத்துவிடலாம். இதில் தனியார் வங்கி, பொதுத்துறை வங்கி என்ற பாகுபாடு எந்த வகையிலும் உதவாது. இப்போது நடந்திருப்பது அதீத ஆசை கொண்ட தனிநபர்களின் கூட்டணியில் நடந்துள்ள மோசடி! இது எங்கும் நடக்க வாய்ப்புண்டு என்கிறார்கள் சில மூத்த வங்கியாளர்கள்.

இன்னொருபுறம், பொதுத்துறை வங்கிகளை தனியார் மயமாக்குதல் என்றால், உண்மையாகவே, என்ன செய்ய வேண்டும் என்ற கேள்வியும் எழுகிறது. சான்றாக, இன்றைக்கு பங்கு விலக்கல் நடைமுறை மூலம், மத்திய அரசிடம் உள்ள பொதுத்துறை வங்கிகளின் பங்குகளில் ஒரு பகுதியை பொது விற்பனை மூலம் பொது மக்களுக்கு விற்பது என்பது ஒன்று. இதன்படி, இன்று பாரத ஸ்டேட் வங்கி, இந்தியன் வங்கி, இந்தியன் ஓவர்சீஸ் வங்கி, பேங்க் ஆஃப் பரோடா என பல வங்கிகளின் பங்குகள், தற்போதும் பொது மக்களிடம் உள்ளன.

ஆனால், 51 சதவீத பங்குகள் வரை மத்திய அரசிடம் இருந்தால், அதன் பின் மத்திய அரசு எடுக்கும் முடிவுதான் இறுதியானது என்பதால், அதை மாற்ற வேண்டும் என்பதே தனியார்மயக் கோரிக்கை என்றால், அப்படியான ஒரு முடிவு – இந்தியா போன்றதொரு நாட்டிற்கு ஏற்றதா என்ற கேள்வி நியாயமானதாகவே தெரிகிறது. இப்போதைக்கு எந்த அவசியமும், அவசரமும் இல்லை என்றே தோன்றுகிறது.

-ஆர். சந்திரன்

நாடு விடுதலை பெற்று எழுபது ஆண்டுகள் விரைந்தோடி விட்டன. நம்மை நாமே வழி நடத்திக் கொள்கின்றோம். ஆளும் கட்சிகள் மாறி இருக்கின்றன. ஆள்பவர்கள் மாறி உள்ளனர். ஐந்தாண்டுத் திட்டங்களின் மூலம் பொருளாதார வளர்ச்சியைக் காண முயன்றோம். இப்பொழுது நிதி ஆலோசனை வழிகாட்டும் குழு அந்த பணியைச் செய்கின்றது. வளர்ந்திருக்கும் அறிவியல் தொழில் நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி நாட்டில் பொருளாதார வளர்ச்சியை ஏற்படுத்தி சிக்கல்களுக்குத் தீர்வு காண முயல்கின்றோம்.

நமது நாட்டில் இருக்கின்ற நிலம், பிற இயற்கை வளங்கள், மனித வளம் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி தொழில்களை வளர்க்க வேண்டும் என்பது நமது மத்திய, மாநில அரசுகளின் நோக்கம். இதற்கு வேண்டிய மூலதனம்தான் நம்மிடம் பற்றாக் குறையாக இருப்பதாக கருதுகின்றனர். தேவையான அளவு மூலதனத்தைப் பெற இரண்டு வழிகள். ஒன்று உள்நாட்டு மூலதனத்தைப் பயன்படுத்துதல், அடுத்து வெளிநாட்டு மூலதனத்தைப் பயன்படுத்துதல்.

வெளிநாட்டு மூலதனம்: உலக மயமாக்கல், தனியார் மயமாக்கல், தாராள மயமாக்கல் கொள்கைகளை ஏற்றுக் கொண்டதால் விரைந்த வளர்ச்சி பெற வெளிநாட்டு முதலீட்டிற்கு நமது நாட்டின் கதவுகளைத் திறந்து வைத்து இருக்கின்றோம். வெளிநாட்டு மூலதனம் வருகின்ற பொழுது தொடர்ந்து தொழில் நுட்பங்களும் வரும் என்று நம்புகின்றனர். இதனால் நமது நாட்டுத் தலைவர்கள் வெளிநாடு செல்கின்ற பொழுதும், இங்கிருந்தும் வெளிநாட்டு முதலீட்டாளர்களை வேண்டி, விரும்பி அழைக்கின்றனர். அன்னிய முதலீட்டாளர்களுக்கு எல்லா வசதிகளும் சலுகைகளும் செய்து தருகின்றனர் அவர்களுக்கு அரச மரியாதை தருகின்றனர்.

தொழில் நுட்பத் துறைகளில், செய்தித் தொடர்பு துறைகளில், குளிர் பானங்கள் போன்று சில நுகர் பொருள் உற்பத்தியில் அவர்களின் முதலீடு வந்து குவிந்து இருக்கின்றது. இதனால் தொழில்நுட்பக் கல்வி பெற்ற வல்லுநர்களுக்கு வேலை வாய்ப்புக் கிடைத்து இருக்கின்றது. இந்த வாய்ப்புகள் பெங்களூர், கல்கத்தா, டெல்லி, பம்பாய் சென்னை நகரங்களில் பெரிய அளவில் வளர்ந்து உள்ளன.

வெளிநாட்டின் மூலதனத்தின் மூலம் நமது நாட்டில் வேலை வாய்ப்பைப் பெருக்கக் கூடிய வேளாண்மை, சிறு நடுத்தரத் தொழில்கள், அத்தியாவசிய தேவைகளுக்கானப் பொருட்களை உருவாக்கும் தொழில்கள் எந்த அளவிற்கு வளர்ந்து இருக்கின்றன என்பது கேள்விக்குறி? நமது இறக்குமதி பெரும்பாலும் நுகர் பொருட்களாகவும், ஆடம்பர பொருட்களாகவும் இருக்கின்றன. எற்றுமதி பெரும்பாலும் மூலப் பொருட்களாக உள்ளன. இந்த ஏற்றுமதி இறக்குமதி கட்டமைப்பும் நமது பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு சாதகமாக இல்லை.

எங்கு வெளிநாட்டு முதலீட்டு நிறுவனங்கள் தொழில்களைத் தொடங்கி உள்ளனவோ அங்கு நீண்ட நிலப்பரப்பையும் அது சார்ந்த நீர் வளத்தையும் ஒதுக்கித் தந்துள்ளனர். குடிநீர் பானங்கள் தயாரிக்கும் நிறுவனங்களுக்கு ஆற்று நீரையே தானமாக வார்த்துக் கொடுத்தனர். இதனால் நமது மக்களின் வேளாண்மை போன்ற வாழ்க்கை ஆதாரங்கள் பாதிக்கப் படுகின்றன. தாமிரபரணி ஆற்றைக் காப்பாற்ற நடத்திய போராட்டத்தை நாடறியும்.

வெளிநாட்டு மூலதனம் கூட அந்த முதலீட்டாளர்களின் செல்வாக்கும், சொல்வாக்கும் நமது நாட்டு அரசியலிலும் இருக்கும் சட்ட மன்றத்திலும், நாடாளு மன்றத்திலும் மறைமுகமாக ஆதிக்கம் செலுத்தினால் இங்கு புது வகையான அரசியல் அடிமைத்தனம் வரலாம். உலக அரசியல் மாற்றங்களால் நமது நாட்டிலிருந்து அன்னிய முதலீடு பெரும் அளவில் வெளியேறினால் என்ன ஆகும் என்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

உறுதியான உள்நாட்டு முதலீடு: நமது நாட்டின் பொருளாதாரக் கட்டமைப்பில் சில குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் ஏற்பட்டு இருக்கின்றன. மேல் நிலையில் உள்ள ஒரு சதவிகித மக்களிடம்தான் கூடுகின்ற நாட்டு வருவாயில் பெரும்பகுதி செல்கின்றது. உயர்நிலை, மேல்நிலை நடுத்தர மக்களிடம் சேமிப்பு இருக்கின்றது. வெளி நாடுகளில் சென்று வேலை செய்பவர்களின் குடும்பத்தினர், மருத்துவர்கள், பெரிய வணிகர்கள், நடிகர்கள், விளையாட்டு வீரர்கள், அரசு ஊழியர்கள் என ஒரு சாராரிடம் எச்ச வருவாய் இருக்கின்றது.

நமது நாட்டுச் சேமிப்புகள் தெரிந்தும் தெரியாமலும் வெளிநாட்டு வங்கிகளிலும், தொழில்களிலும், முதலீடு செய்யப் பெறுவதை நாம் அறிவோம். இங்குள்ள லஞ்சப் பணத்திற்கும் கணக்கில்லை. தெரிந்தும் தெரியாமலும் இருக்கின்ற பணத்தை எல்லாம் முதலீடாக மாற்றினால் எவ்வளவு சேரும்? மதிப்பிடக் கூட முடியாத அளவிற்கு இருக்கும்.

தொலை நோக்குடைய அரசியல் சிந்தனையாளர்களும், நாட்டுப் பற்றை நமது பொருளியல் அறிஞர்களும், பெரும் தொழில் வாணிப வல்லுநர்களும் இணைந்து திட்டமிட வேண்டும் வறுமை ஒழிப்பும், வேலை வாய்ப்புப் பெருக்கமும், உண்மையான நாடு தழுவிய பொருளாதார வளர்ச்சியும் நமது நோக்கங்களாக இருக்க வேண்டும்.

பல நிலைகளிலும் அளவுகளிலும் உள்நாட்டு முதலீட்டாளர்களை ஊக்குவிக்க வேண்டும். அயல்நாட்டு முதலீட்டாளர்களுக்கு அளிப்பதைப் போன்றே உள்நாட்டு முதலீட்டாளர்களுக்கும் வாய்ப்பு, வசதிகளைப் பெருக்க வேண்டும். இந்த முதலீட்டுத் திட்டம், வேளாண்மை கால்நடைகள் வளர்ப்பு, பால் பண்ணைகள் சிறிய தொழிற் கூடங்கள் நிறுவி வேளாண் விளை பொருட்களை நுகர் பொருட்களாக அமைத்தல், சிறிய அளவில் உற்பத்தி விற்பனை நிறுவனங்களை உருவாக்குதல் என்று தனியார் முயற்சிகளை ஊக்குவிக்கலாம்.

பங்காளிகள் முறை, கூட்டுறவு அமைப்பு முறை, கூட்டுறவு அமைப்பு முறை, கூட்டுப் பங்கு நிறுவனங்கள் ஆகியவற்றை வளர்க்கலாம் நமது வங்கிகள் கோடிக் கணக்கில் பாதுகாப்பின்றி பெரும் முதலாளிகளுக்குக் கடன் கொடுப்பதைத் தவிர்த்து சொந்தமாக நிறைய முதலீடு செய்பவர்களை இனங்கண்டு கடன் வழங்கலாம். அரசு நிர்வாகம் லஞ்சம், ஊழல் இன்றி நேர்மையாகச் செயல்பட வேண்டும்.

முதலீட்டாளர்களுக்கு தொடக்க காலத்தில் தேவையான வரிக் குறைப்பும், வரிவிலக்குகளும் அளிக்க வேண்டும். நமது ஏற்றுமதி, இறக்குமதி உள்நாட்டு முதலீட்டை ஊக்குவிப்பதாக இருக்க வேண்டும். சுருக்கமாகச் சொன்னால் நமது மத்திய மாநில அரசு, சுதேசி மனப்பான்மையோடு, சிறு, நடுத்தர தொழில் முயல்வோர்களையும் முதலீட்டர்களையும் மனதில் கொண்டு புதிய தொழில் கொள்கையை உருவாக்கி செயல்படுத்த வேண்டும்.

-டாக்டர்.மா.பா. குருசாமி

ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வெற்றி என்பது திட்டமிடும் தன்மையால், அதைச் செயல்படுத்தும் திறமையால் உருவாவது ஆகும். ஆனாலும் மிக வறுமையால் போராடிக் கொண்டு இருந்த நாடு ஒன்று, இன்று உலக அளவில் சீரான நிதி முதலீடுகளை ஈர்த்து, அதைப் பாதுகாப்பாக வைத்து இருந்து, திரும்பக் கொடுப்பதற்குமான கட்டணத்தையும் தற்போது வசூலிக்கின்றது.

அத்தகைய சீரான பொருளாதார வளர்ச்சியைப் பெற்று தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ள நாடு சுவிட்சர்லாந்துதான். குளிர் நாடான சுவிட்சர்லாந்தில் 1934 ஆம் ஆண்டு வரை மின்சார வளர்ச்சியோ, நீர் ஆதாரங்களோ, போதிய போக்குவரத்து வசதிகளோ ஏற்படவில்லை. தாங்க முடியாத குளிரின் தாக்குதல் வேறு.

புதிய வங்கிப் பொருளாதாரம் :

1934 ஆம் ஆண்டின் மத்தியப் பகுதியில்தான் சுவிஸ் அரசு ‘வங்கி ரகசியம் பேணுதல்’ என்கிற சட்டத்தை நடைமுறைப்படுத்தியது. முதலாம் உலகப் போர் உருவான கால கட்டமும் அதுதான். தன் நாட்டின் வறுமையுடன் போராடி அதை விரட்டுவதுதான் தலையாயப் பணி என்று இருந்த சுவிஸ் அப்போது நடுநிலை வகித்தது.

அந்த நம்பிக்கையின் பலன்தான் இன்று சுவிஸ் நாடு பெற்றுள்ள சரிவற்ற தொடர் பொருளாதார வளர்ச்சி. அப்படி அக்காலக் கட்டத்தில் முதலீடு செய்யப்பட்ட நிதியை சுவிஸ் நாடு, பல புதிய முதலீடுகளில் போட்டது. சிறப்பாக நிர்வகித்தது.

திராட்சையில் இருந்து ஒயின் தயாரிப்பு குடிசைத் தொழிலாக வளர்ச்சி பெற்றது. அப்போது தொடங்கப்பட்ட சுவிஸ் கைக்கடிகாரம், ஒயின் இரண்டுமே உலகின் வரவேற்பு மிக்க சந்தையைப் பெற்றன. பற்றாக்குறை பட்ஜெட்டுகளையே பார்த்து வரும் நமக்கு இது ஒரு வியப்பான செய்தி. ஆண்டு நிதி நிலை அறிக்கையில் துண்டு விழாத நாடு சுவிஸ். பட்டதாரிகள் மூலமாக தொழில் கல்வியை அது மேம்படுத்தியது.

அத்தகைய தொழிற் கல்வியின் வழியாக, செய்முறைப் பயிற்சிகளின் மூலம் விஞ்ஞானிகள், தொழிலாளர்களை திட்டமிட்டு உருவாக்கியது. வெவ்வேறு தொழிற்சாலைகள் ஆரம்பிக்க முன்வருவோரை ஊக்குவித்தது. முதலீடுகள் தொழில்சார் முதலீடுகளாக செய்யப்படும் போது, அந்த நிதியின் விரைந்த வளர்ச்சிக்கான ஆக்கப் பூர்வமான சலுகைகள் அனைத்தையும் வழங்கியது. பின் சுவிஸ் தொழிற்சாலைகளின் நாடாக உருவெடுத்தது. தொழில் வளமும் பண வளமும் கொண்ட நாடாகவும் பரிணமித்தது.

பொருளாதாரப் பார்வை:

2009 ஆம் ஆண்டில் பணமதிப்பு அதிகரித்த போது, சீனாவைப் போல் செயற்கையாக மதிப்பைக் குறைத்தது. உற்பத்தி நிறுவனங்களுக்கு 5 ஆண்டுகளுக்கு வட்டி இல்லாக் கடன் வழங்கியது. உற்பத்தி வரியை 5% ஆகக் குறைத்து தேங்கி இருந்த உற்பத்திப் பொருட்களின் விற்பனையை உயர்த்தியது. உலகப் பொருளாதார மாநாடு நடைபெறும் இடம் சுவிசின் டாவோஸ் (Davos) நகரம் ஆகும். சந்தைப் பொருளாதார மையமாக ஜூரிச், பேசல் ஆகிய நகரங்கள் திகழ்கின்றன. இந்த நாட்டின் பொருளாதாரப் புள்ளி (SMI) அலகு மூலம் மதிப்பிடப்படுகிறது.

பெருமளவு அன்னிய செலாவணியை தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ள நாடு சுவிஸ். வெளிநாடுகளில் முதலீடு செய்யப்படும் பணத்தில் (off shore banking) 1.3% சுவிஸ் வங்கிகளில் முதலீடு செய்யப்படுகின்றன. சுவிஸ் நேஷனல் வங்கி மட்டுமே அரசுடைமை வங்கி. கிரிடிட் சுவிஸ், யுபிஎஸ், நேஷனல் பேங்க் ஆகிய மூன்றுமே பெரிய வங்கிகள். கருப்புப் பண முதலீடுகளும் இதில்தான் நடக்கும். இது தவிர 200க்கும் மேற்பட்டவை தனியார் வங்கிகள். சிறப்பான நிர்வாகமும், ஊழல் அற்ற அரசும் உருவாக்கிய வளர்ச்சி சுவிஸ் நாட்டினுடையது.

-தஞ்சை. பாரதிபாலன்

இந்தியாவில் LLP என சுருக்கமாக அழைக்கப் பெறும் பொறுப்பு வரையறு க்கப்பட்ட கூட்டாண்மை எனும் கருத்தமைவு 2008 ஆம் ஆண்டு முதல் பொறுப்பு வரையறுக்கப்பட்ட கூட்டாண்மை சட்டம், 2008 (Limited Liability Partnership Act, 2008 ) இன் வாயிலாக அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

இதில் கூட்டாண்மையின் நெகிழ்வு தன்மையும், கம்பெனிகளின் வரையறுக்கப் பட்டபொறுப்பும் ஒருங்கிணைந்து கிடைக்கி ன்றது. அதனைத் தொடர்ந்து தனியார் கம்பெனிகள் பங்குச் சந்தையில் பட்டியலிட ப்படாத கம்பெனிகள் போன்றவை எல்எல்பி நிறுவனங்கள் ஏராளமாக உருவாகின.

ஆனால் இவ்வாறான எல்எல்பி நிறுவனங்கள் உற்பத்தித் தொழில் தவிர்த்த மீதி 12,000 வகையான வணிகப் பணிகளில் அல்லது சேவைகளில் மட்டுமே ஈடுபட இதுவ ரை அனுமதிக்கப்பட்டு வந்தது. அதாவது எல்எல்பி நிறுவனங்கள் உற்பத்தி துறையில் மட்டும் ஈடுபட முடியாது.

இந்நிலையில் கம்பெனி செகரட்டரி களின் மாமன்றம், எல்எல்பி நிறுவனங்களை உற்பத்தித் துறையிலும் அனுமதிக்க வேண்டும் என கம்பெனிகளின் விவகாரத் துறை அமைச்சகத்திற்கு கோரிக்கை வைத்தது. இதன் அடிப்படையில் இது வரையில் இருந்து வந்த அந்த கட்டுப்பாடு தளர்த்தப்பட்டு விட்டது. கடந்த ஏப்ரல் 17, 2019 முதல் எல்எல்பி நிறுவனங்களும் உற்பத்திதொழில்களில் ஈடுபட பதிவு செய்து கொள்ளலாம் எனும் அனுமதியை வழங்கி உள்ளது.

–வசந்தகுமாரி

1990-களில் டாட் காம் (இணையதள) நிறுவனங்கள் பெருகத் தொடங்கின. தொலைத் தொடர்பு நிறுவனங்கள் கடல டியில் கண்ணாடி இழை (ஃபைபர் ஆப்டிக்) கேபிள் இடுவதற்காக, 20 பில்லியன் டால ருக்கும் அதிகமாக செலவிட நேர்ந்தது. இந்த கண்ணாடி இழைக் கேபிள், இந்தியப் பெருங்கடல், மற்றும் பசிஃபிக் பெருங்கடல் இடையே, நடுத்தரைக் கடல் வழியாக, நியூயார்க் முதல் லண்டன் வரையும், அதற்கு அப்பாலும், முதன் முறையாக அமைக்கப் பட்டது.

இணைய நெரிசல் ஏற்படாமல் தடுக்கவும், தகவல் போக்குவரத்தில் சிக்கல் ஏற்படாமல் இருக்கவும், முன் எச்சரிக்கை நடவடிக்கை யாகவே இது மேற்கொள்ளப்பட்டது. இதனை தகவல் வெடிப்பு என்று குறிப் பிட்டார்கள் சில வல்லுநர்கள். 2000 ஆண்டை நெருங்கும் போது, இந்த அய்யம் ஓய்ந்தது. பின்பு யூடியூப், நெட்ஃபிளிக்ஸ் போன்ற வீடியோ தளங்கள் ஃபேஸ்புக், வாட்சாப் சமூகத் தளங்கள் பெருகின. இவற் றுக்கேற்ப, ஏறக்குறைய 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இன்னொரு மாபெரும் முதலீடு செய்யப் பட்டது.

2018 இல் மீண்டும் கடலடியில் மாபெரும் கண்ணாடி இழைக் கேபிள்கள் இடப் பட்டன. டெலிஜியாகிரஃபி என்ற டெலிகாம் கன்சல்டன்சியின் துணைத் தலை வர் டிம் ஸ்ட்ரான்ச் இதைப்பற்றி, “தகவல் வெடிப்பு ஏற்படாமல் பாதுகாக்கும் வகை யில் இது இன்னும் வலுவாக இருக்கிறது. ஆனாலும் கடலுக்கடியில் இன்னும் சில மோசமான கேபிள்கள் சென்று கொண்டு இருக்கின்றன” என குறிப்பிட்டார் தற் போது முன்னணியில் உள்ள இரண்டு மாபெரும் நிறுவனங்களான கூகுள் மற்றும் ஃபேஸ்புக்கால், இத்தகைய மாபெரும் தகவல் நெருக்கடி ஏற்படுகிறது.

இணைய நிறுவ னங்கள் 2018 – 2020 களில், ஐந்தில் நான்கு பங்கு முதலீட்டை கேபிள் அமைப்பதில் முதலீடு செய்ய திட்டமிட்டு உள்ளன. டெலிஜியாகிரஃபி நிறுவனத்தின் கூற்றின் படி, ஆண்டுக்கு இத்தகைய நிறுவனங்கள் 20 விழுக்காட்டுக்குக் குறையாமல், கேபிள் அமைப்பதில் தொடர் முதலீடு செய்து வருகின்றன.

“இவர்களில் கடலுக்கடியில் கண்ணாடி இழைக் கேபிள்கள் அமைப் பதில், கூகுள் நிறுவனம் தான் மிகப் பெரிய முதலீட்டாளர்” என்கிறது இந்நிறுவனம்.

லண்டனில் உள்ள வழக்கறிஞரான மைக் கான்ரடி என்பவர், 1999 இல் இருந்து, கடலுக்கு அடியில் கண்ணாடி இழைக் கேபிள்கள் அமைக்கும் பணித் திட்டத்தில் ஈடுபட்டு வருகிறார். இந்த டிஜிட்டல் காலத் தில், மைக்ரோசாஃப்ட் மற்றும் அமேசான். காம் ஆகிய நிறுவனங்கள் தொழிலகப் பணிகளை மறுவடிவமைப்பு செய்து வருகின்றன.

தற்போது புதிய இணைய நிறுவனங்கள் எங்கெங்கு கேபிள்கள் பதிக்க சரியான இடம் என்பதை ஆராய்ந்து வருகின்றன. இதற்காக 200 மில்லியன் டாலர் அளவுக்கு, அட்லாண்டிக் இணைப்பு கொடுக்க முனைந்து வருகின்றன. இதற்காக கூட்டு நிறுவனங்களின் அனுமதிக்காக காத்திருக்கத் தேவையில்லை.

“வலை உலகில், கேபிள் அமைப்பதற் கான புவியியல் புள்ளிகள், மக்கள் தொகை யின் அடிப்படையில் கணக்கிடப் படுகின் றன. கடல் பரப்போ அல்லது நிலப் பரப்போ கேபிள் அமைப்பதைப் புறக்க ணிக்க முடியாது. திட்டமிட்டு, கேபிள்கள் கட்டமைக்கப் படுகின்றன” என்கிறார் கூகுள் நிறுவன கேபிள் குழுவின் தலைவர் ஜெய்னி ஸ்டோவெல். குறிப்பாக, சைனாவில் உள்ள புதிய தொழில் முனைவோர்களும் இந்த கேபிள் அமைக்கும் வர்த்தகத்தில் நுழைந்து வருகின் றனர். ஹவாய் டெக்னாலஜிஸ் என்ற நிறுவனம், பிரிட்டிஷ் நிறுவனமான குளோபல் மரைன் சிஸ்டம் என்ற நிறுவனத் துடன் இணைந்து, சைனா அரசின் ஈடுபாட் டுடன், இத்தகைய கேபிள் இணைப்புகளை ஏற்படுத்தி வருகிறது.

ஆனால் இந்த நிறுவனம் 9000 மைல் நீளமுள்ள லைன் உட்பட, முக்கிய பணித் திட்டங்களிலேயே ஈடுபட்டு வருகிறது. இந்த இணைப்பு பிரிட்டன் முதல் தென் ஆஃப்ரிக்கா வரை, 3700 மைல் சுற்றளவுக்கு, கேமரூன் முதல் பிரேசில் வரை இணைப்பு கொடுக்கிறது. இதே வழியில் மேலும் 12 நாடுகளும் இணைக்கப்பட்டு உள்ளன. ஃபேஸ்புக், அமேசான் இணைய சேவை நிறுவனங்கள் இணைந்து, சைனாவுடன் சேர்ந்து, சான்ஃபிரான்சிஸ்கோ முதல் ஹாங்காங் மற்றும் சிங்கப்பூர் வரை இணைப்பு கொடுக்கின்றன. மேலும் தெற்கு ஆஃப்ரிக்காவில் உள்ள சில நிறுவனங்களு டன் இணைந்து, தெற்கு ஆஃப்ரிக்கா, எகிப்து, சவூதி அரேபியா போன்ற நாடு களுக்கு இணைப்பை ஏற்படுத்தி உள்ளன.

தொழில்நுட்ப மேம்பாடு, காலநிலை மாற்றம், அரசியல் தலையீடு போன்றவற்றால் புதிய கேபிள் வழிகளை அமைப்பதில் ஓரளவு சிக்கல்களை ஏற்படுத்தினாலும், குறுக்கு வழியில் (சார்ட் ரூட்) போடப்படும் புதிய இணைப்புகள் தகவல்கள் பகிர்ந்து கொள்ளப்படுவதை, மில்லி நொடி மிச்சப் படுத்தினாலும், கணினித் துணையுடன் நடத்தப்படும் பங்கு வர்த்தகங்களில் பல கோடி ரூபாய் சேமிக்கப்படுகிறது.

மேலும் தகவல்கள் இன்னும் அதி விரைவாக பகிர்ந்து கொள்ளப்படும் போது, ஓட்டுநர் இல்லாத வண்டிகள், விபத்து ஏற்படுவதைத் தவிர்க்க துணைபுரியும் மென் பொருள் போன்றவற்றை வடிவமைக்க துணை செய்கிறது. வேகம் பெரும்பாலான நேரங்களில் பெரிய சிக்கலாக இல்லாத பொழுதிலும், குறைந்தபட்சம் இரண்டு புதிய கேபிள்கள் இடும் போது, தெற்கு ஆப்ரிக்காவின் ஸ்விஸ் கால்வாய் பகுதியில் ஏற்படும் பாட்டில் நெக் சிக்கலைத் தவிர்க்க முடிகிறது. ஒரே இடத்தில் 12 க்கும் மேல் இடப்படும் கேபிள் களை சைபர் தீவிரவாதிகள், சீர்குலைத்து, இணைய நெட்ஒர்க்கைத் தடைசெய்ய முடியும். ஆனால், பல்வேறு இடங்களிலும் பரவலாக இடப்படும் போது, அவர்களால் பெரிதாக பாதிப்பு இருக்காது.

“ஆறு புதிய கேபிள் வழிகள் அமெரிக்கா முதல் பிரேசில் வரை இப்போது நிறைவ டைந்துள்ளது. இது இன்னும் அதிகரித்து ஆறு வழிகள், 12 வழிகளாக மாறும்” என நம்பிக்கை தெரிவிக்கின்றன சிலிக்கான் வேலியில் அமைந்துள்ள பன்னாட்டு நிறுவனங்கள்

மேலும் பெரும்பாலான ஆர்க்டிக் பணித் திட்டங்கள், ஃபின்னிஸ் அரசுக்குச் சொந்தமான நிறுவனமான சினியா குரூப் ஒய் நிறுவனத்தால் மேற்கொள்ளப்படுகிறது. இந்த திட்டத்தின் படி, 11 ஆயிரம் மைல் அளவுக்கு 600 மில்லியன் டாலர் மதிப்புள்ள கேபிள்கள் இடப்பட்டுள்ளன. ஆனால் குளிர்காலங்களில் ஆர்க்டிக் பரப்பு பனியாக உறையும் போது, கடலடிக் கேபிள்கள் பாதிக்கப்பட்டால், அவற்றைப் பேணுவதும், செப்பனிடுவதும் கடினம் என்று சொல்லப்படுகிறது. இப்படி செப்ப னிடும் பணிக்கு மாதக் கணக்கில் எடுக்கும் என்றும் கருதப்படுகிறது. ஆனால் அந்த நிறுவனமோ, கேபிளின் பாதுகாப்பு ஏற்பாட் டில் நாங்கள் எந்தக் குறையும் வைக்கவில்லை என்று தெரிவிக்கிறது.

20 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அமைக்கப் பட்ட கடலடிக் கேபிள்களைவிட, தற்போது அமைக்கப்படும் கேபிள்களில் பாதுகாப்பு ரிஸ்க் குறைவு, பாதுகாப்பு அம்சங்கள் அதிகம், தொழில்நுட்ப ஆற்றலும் அதிகம். இதனால் கடலுக்கடியில் கேபிள் அமைக்க, மேலும் பல நிறுவனங்கள் முதலீடு செய்ய முன்வந்துள்ளன.

-புதுமைத் திலகம்